Hij had al langere tijd last van zijn maag. Hij kon zich sowieso snel gespannen voelen en vroeg zich af wat cranio sacraal therapie voor hem zou kunnen doen.
Een vraag die heel terecht is, maar toch altijd even spannend voelt voor mij. Of cranio kan helpen, daar twijfel ik inmiddels niet meer aan. Maar hoe het gaat helpen, dat weet ik van tevoren ook niet. Op het moment dat ik een sessie op tafel start en de voeten van iemand vastpak, gaan mijn spiegelneuronen volledig aan. In mijn eigen lijf begint zich te tonen wat de ander voelt en waar mijn handen en aandacht naar toe mogen. Mijn lichaam en dat van de cliënt beginnen te communiceren en ik laat me vervolgens leiden door de wijsheid van het lichaam van diegene die op tafel ligt. Vaak leidt dit tot ontspanning, regelmatig tot emotionele ontlading, maar soms ook tot meer weerstand of frictie. Dan wil er eerst iets erkend worden, voordat er nieuwe ruimte kan komen.
Bij deze man werd ik meteen naar zijn maag toegetrokken. Toen ik mijn handen daar legde, voelde het er strak en leeg. Na een tijdje kreeg ik het gevoel dat het gebied onder mijn hand wat begon te reageren met kleine verschuivinkjes. Ik vroeg hem wat hij kon waarnemen. “Het is heel gek”, antwoordde hij, “maar ik krijg opeens beelden van vroeger.” Vanuit het niets doemde herinneringen op van die avond dat hij als tiener op straat door een groepje jongens werd ingesloten. Hij was een gevoelige, verlegen jongen. Niet iemand die gepest werd, maar iemand die op zichzelf was. Hij kende de jongens niet. De dreigende sfeer zorgde ervoor dat hij zich steeds kleiner maakte. Het bleef uiteindelijk bij 1 stomp in zijn maag, maar die was zodanig hard dat kermend op de grond viel.
Het verbaasde hem hogelijk dat deze beelden opeens terugkwamen. Het was niet iets waar hij nog mee zat. Hij had het verhaal regelmatig verteld aan anderen, zonder dat daar nog emotie voor hem opzat. En nu was het opeens alsof hij die stomp in zijn maag letterlijk weer kon voelen. Het voelde heel naar. Zijn maag deed pijn en hij kreeg het gevoel dat hij moest overgeven. Ik vroeg hem of hij met zijn aandacht bij die plek kon blijven en terug kon gaan naar het gevoel van dat moment, de emotie van die tiener die hij toen was. Vanuit zijn hoofd antwoordde hij in eerste instantie dat dat angst moest zijn, maar toen hij zijn gevoel toeliet, bleek er een heftige golf van boosheid omhoog te komen. Hij had toen niks durven zeggen en al zeker niet durven vechten. Maar met de boosheid die hij nu voelde, had hij gewild dat hij ertegenin was gegaan. Toen ik hem liet visualiseren dat hij dat inderdaad weerstand bood aan de jongens, begon zijn maag luidruchtig te borrelen. En toen kwam er verdriet. De enorme schrik van de jongen die hij toen was, kwam boven. Het ongeloof ook dat mensen zoiets kunnen doen. Mijn hand en zijn eigen liefdevolle aandacht straalden nu warmte en erkenning uit naar zijn maag en naar de oude pijn die hierin opgeslagen zat. De maag gaf inmiddels een heel concert aan borrelende geluiden. Er kwam nieuwe ruimte en ik voelde spanning onder mijn handen afstromen. En toen werd het rustig.
Pijnlijke emoties die niet erkend zijn, worden gestolde energie. Zo kunnen kleine en grote trauma’s jarenlang in je lichaam wonen. Pas als de pijn erkend en gevoeld is, kan dat wat gestold is, weer smelten. Soms is het tijd om te smelten en soms nog niet. Als het nog geen tijd is, kan een cranio-sessie je de ontspanning geven die je helpt om weer met meer energie verder te kunnen. Als het wel tijd is, kan het zomaar zijn dat jouw lijf in een cranio-sessie de kans pakt om te kunnen en mogen ontladen. Het is elke keer weer een verrassing. Elke sessie op zich is wonderschoon, want jouw lijf weet precies wat nodig is. Wij hoeven alleen maar te luisteren.